مقدمه:

فرقه ضاله بهائیت دین و مسلک نبوده و نیست بلکه یک فرقه ضاله سیاسی جاسوسی صهیونیستی می باشد و جای هیچ شکی نیست که بهائیت در ایران از اول یک برداشت فکری و یا اجتهادی نبوده و تنها عامل اصلی آن مصالح بلند مدت  خارجی که به ملت و قوم او (دولت خارجی ) عائد می شود، و لذا از همان اول بنیانگذاران آن به استثنای محمد علی باب که در ایران به درک واصل شد سعی داشته اند در زیر چتر حمایت خارجیان به زندگی ادامه دهند و حال آنکه به قول خود از اول در جامعه ایرانی و در میان ملت ایران به رسالت و دعوت مامور شده اند و طبق قاعده،هر پیغمبری و صاحب دینی که در میان قوم برانگیخته می شود، مرکز محور اصلی زندگی او همان قوم و ملتند و از میان آن قوم دعوت خود را به دیگران می رساند و نه اینکه در میان قوم دیگری زندگی کند و بدون توجه به آنها و با سکونت کامل در میان آنها،قوم خود را دعوت کند و خلاصه اول قوم خود را به زیر پرچم دعوت می کند و سپس اقوام دیگر را، ولی زعما و بنیانگذاران این فرقه در بغداد و سلیمانیه،کرکوک،عکا و حیفا سکونت داشته و بدون اینکه به مردم آنجا حرفی بزنند و مطلبی اظهار  کنند. ملت ایران را مورد خطاب و دعوت خود را قرار می دادند.

علی رغم اینکه از آغاز طی تبلیغاتی که می کردند و هنوز هم می کنند، شرکت در امور سیاسی  را برای عمومی پیروان خود ممنوع اعلام کرده و آنان را از دخالت در سیاست منع و به ظاهر می گویند؛ ما ملزم به قبول و اطاعت از قوانین ملی و محلی (هر نوع قانون و سیستم سیاسی که باشد) هستیم. لیکن عملا می بینیم از همان شروع اظهار  بهائیت  ،از سوی سید علی محمد شیرازی ملقب به «باب یارب اعلی» جنگهای مداوم و مستمری را آغاز و نهایتا پس از اعدام وی ،بهائیان در صدد ترور ناصرالدین شاه قاجار بوده و نهایتا به صورت ناموفق انجام می شود و از طرفی به صورت آشکار بهائیان ایران از حدود سال 1345 عملا در مشاغل سیاسی و لشگری شرکت داشته اند،در صورت که در زمان جنگ تحمیلی عراق ایران اسلامی ،بهائیان که مدعی اطاعت محض از قوانین کشور میزبان خود می باشند، عملا می دیدیم ،جوانانشان را به سربازی نمی فرستادند و اگر معدودی از آنان به خدمت سربازی می آمدند، تا زمانی که مشاغل غیر رزمی بودند،لیکن به محض اینکه به مشاغل رزمی و جبهه گمارده و اعزام می شدند،به بهانه اینکه در آئین ما جنگ و خونریزی حرام است و ما خواستار صلح و آرامش جهانی هستیم، از شرکت در دفاع مقدس خودداری می نمودند.

هدف بررسی موضوع :

هدف بررسی آخرین وضعیت این فرقه ضاله و انگیزه تغییر رویکرد و سران آن در شرایط سیاسی حال منطقه خاورمیانه می باشد و با توجه به حضور مستقیم امریکا در منطقه و هدایت های پشت پرده سرویس های اطلاعاتی امریکا و اسرائیل و از طرفی شناخت بیشتر اهداف این فرقه و اقدام جسورانه اخیر بیت العدل در ارائه طرحهای روحی و رشد و تلاش مضاعف اعضا در راستای جذب مسلمانان . هم چنین دادن آگاهی و شناخت هر چه بیشتر به کارشناسان عملیاتی در ارتباط با این فرقه ضاله و خطراتی که از این ناحیه متوجه پایوران آجا و خانواده های آنان می باشد.

اهمیت موضوع :

با توجه به اینکه موصوف سرزمین ایران از زارگاه و مهد این تفکر  پوچ و باطل می داند و تحت هیچ شرایطی حاضر نیست حضور اعضا خود را در این سرزمین کمرنگ ببیند و برابر آخرین اخبار واصله اخیرا ضمن هماهنگی سری که فی ما بین بیت العدل اعظم و کمیساریای عالی سازمان ملل در کشور ترکیه به عمل امده، سازمان ملل از واگذاری پناهندگی به اعضا این فرقه و اعزام آنان به کشور های مختلف ممانعت به عمل می آورد. تا اعضا موصوف مجاب گردند در ایران بمانند و ... درصدد افزایش تعداد بهائیان در کشور هستند و ارائه طرح های اشاره شده در بالا نیز در این راستا ارزیابی می گردد،فلذا این اعمال وظیفه سازمان های اطلاعاتی را در خصوص شناخت هر چه بیشتر این فرقه و اهداف سوء آن دو چندان می کند و نیاز است اطلاعات مسلمانان خصوصا شیعیان اسلام ناب محمدی (ص) در این ارتباط روز بروز بیشتر گردد و کارشناسان عملیاتی نیز خطراتی را که از این ناحیه متوجه با یوران آجا و خانواده های آنان می باشد را مدیریت نظر داشته باشد.

اخيرا سياست دوستي تركيه كه در سال‌هاي قبل اوج گرفته بود تا حدي رنگباخته است و از نگاه كارشناسان در اين حوزه شواهدي مانند موضع‌گيري در برابر دولت سوريه و روابط نزديك با مخالفان اسد و يا در بحث سپر دفاع موشكي ناتو بر اين روند تاثيرگذار بوده‌اند. موضوع داغ كنوني كه آينده دولت اردوغان تا حدي به آن وابسته است سرنوشت سوريه است. بنا به تحليل كارشناسان در صورتي كه اسد بتواند بر مشكلات حادث بر سوريه چيره شود اين دولت كنوني تركيه است كه بازنده اصلي در اين قائله خواهد بود چرا كه از همان آغاز درگيري‌ها در سوريه آشكارا طرف مخالفان دولت قانوني سوريه را گرفت و از هيچ كمك و همراهي با مخالفان فروگذار نكرد.


تغييرات دروني در سياست خارجي تركيه باعث نقش نمايي و قدرت نمايي اين كشور در مبادلات بين‌المللي شد. ‌پارامتر‌هاي تغيير در حوزه داخلي تركيه را مي‌توان مشروعيت بالاي دولت اردوغان، ثبات در دوره‌ي او، به حاشيه راندن نظاميان از عرصه‌ي سياست، داشتن نقشه مدون و بهينه كردن روند تحولات داخلي به خصوص در اقتصاد (رشد 90 درصدي) دانست و در حوزه‌ي سياست خارجي تركيه تلاش كرد تا عملگراتر و واقعگراتر رفتار كند و به نوعي تلاش كرده است تا در سطح دولت‌ها و ملت‌‌ها اعتماد سازي كند نمونه‌ي اعتماد سازي در سطح ملت‌ها حمايت از ملت فلسطين است.
تركيه در طي اين سال‌ها تلاش كرد تا درجامعه‌ي بين‌الملل جايگاهي به عنوان ميانجي مطرح شود و طرح مشهور داوود اغلو مبتني بر تمركز بر رفع تنش با همسايگان و حركت به سمت گفتگو با ارمنستان، سوريه و عراق بود. فعال شدن ديپلماسي خارجي تركيه در خاورميانه از يك سال پيش يك خط سير را طي مي‌كند و از سال گذشته تا به حال برخي عناصر را وارد دستور كار كرده مانند عبارت فضيلت و ارزش‌هاي انساني در سياست خارجي، فرصت شناسي و آينده نگري. اما آنچه عملا از تركيه ديده شد تبعيض ميان اتفاقات مشترك در كشور‌هاي مختلف بود به عنوان مثال تركيه در قبال بهار عربي در مصر تونس و سوريه به تناسب هركدام رفتار‌هاي متفاوت و بعضا متناقضي را نشان داد. تركيه در كل سياست دوستي با ايران را پيش گرفت و اين اراده براي دوستي به علاوه‌ي مناسبات اقتصادي محسوس كاملا هويداست.اما اكنون به نظر مي‌رسد كه تركيه با اين سياست دوستي با ايران تاحدودي زاويه پيدا كرده است به عنوان مثال تلاش تركيه براي تقويت نگاه سني‌ها در قبال شيعه‌گري.
سياست تركيه سياست عملگرايي مبني بر منافع شكل گرفته است و از جمله موارد موجب اصطكاك ميان تركيه و ايران استقرار سپردفاع موشكي است و نشانه‌ي بعدي آن موضع تركيه در قبال حوادث سوريه است كه كاملا در مقابل مواضع مبني بر عدم دخالت در امور داخلي سوريه از جانب ايران قرار گرفته است تركيه در برابر مشكلاتي كه براي سوريه پيش‌آمد از همان ابتدا با مخالفان همراهي كرد و لب به انتقاد فعال از دولت سوريه گشود. تركيه همواره تلاش كرده است كه به عنوان يك الگوي سياسي د‌رخاورميانه مطرح شود و ظرفيت‌هاي خود را در خاورميانه افزايش دهد. تفاوت عمده ايران و تركيه در بحث دشمن ستيزي ايران است. در قبال مسائل سوريه، تركيه به دنبال حمايت از جريان اخواني‌هاست چرا ‌كه از اين رهگذر بتواند حمايت اين گروه را در كشور‌هاي ديگر عربي مانند مصر جلب كند و نفوذ خود را در كشور‌هاي خاورميانه گسترش دهد.
تركيه به روشني در خصوص سوريه اعلام كرده است كه به لحاظ منافعي كه در سوريه دارد و به خطر افتادن آن‌ها تركيه را نگران مي‌كند، بايد دخالت كند و تاكنون هم تمام تلاش خود را كرده است تا غرب در سرنگوني دولت اسد توفيق يابد. در آينده اگر اسد بماند انتقاد‌هاي بسياري از دولت تركيه خواهد شد و انتخابات آتي تركيه ممكن است به ضرر اردوغان و همكارانش تمام شود. رفتار با سوريه به عقيده برخي كارشناسان پايان سياست خارجي داوود اغلوست تركيه در شرايط انفعالي مجبور به ورود به مسئله‌اي شد كه از ظرفيتش خارج بود از نظر اين دسته از كارشناسان سر كار آمدن حزب اسلامي نتيجه كمك‌هاي مالي بين‌المللي بود. غرب نياز داشت كه تركيه خودش را پيدا كند و اين سيستم كنوني تركيه منزه از يوق آمريكا نيست. ترك‌ها با نگاه به روند تحولات در ليبي تصور كردند كه در سوريه هم همين سناريو پياده خواهد شد پس رهبري اين عمليات آينده منطقه و بازيگران آن را رقم خواهد زد پس با شتاب و بدون برنامه خود را رهبر جريان عمليات در سوريه معرفي كرد و به غرب اطمينان داد كه ما يك قدم جلوتر از آنچه شما غربي‌ها مي‌خواهيد انجام دهيد انجام مي‌دهيم.
پيش بيني كارشناسان آن است كه اگر مسئله سوريه ادامه‌دار شود ناامني در مرز‌هاي تركيه شدت خواهد گرفت و ارتشي كه روز به روز نقش كمتري را در تركيه بازي مي‌كند مسئول برخورد با اين ناامني‌ها خواهد بود. اسلام‌گرايي در تركيه به مانند ويروس كم‌ يون وارد شد تا همانند واكسن قابل كنترل باشد. اما امروزه بيداري اسلامي در تركيه جلوتر از حزب عدالت و توسعه حركت مي‌كند و اين مطلب باعث نگراني دولت‌مردان تركيه است. ترك‌ها نگرانند چرا كه سوريه را در تامين امنيت ملي خود پر رنگ مي‌بينند و از اين بابت از ايران و جهت‌گيري‌هايش در قبال سوريه ابراز ناخرسندي مي‌كنند.